Τόσο καιρό προσπαθώ να σε αγγίξω! Προσπαθώ να πω όλα αυτά που νιώθω! Είχα βρει την δικαιολογία και το έλεγα σε όλους ''Όταν είμαι ευτυχισμένη δεν μπορώ να γράψω''. Μα η αλήθεια είναι πως απλά μέσα μου πέθανα! Και σε σένα δεν θα μπορέσω ποτέ να πω ψέμματα! Αν έγραφα την αλήθεια, θα είχα χειροπιαστή απόδειξη μπροστά μου, πως τίποτα δεν πάει καλά! Και ξαφνικά όλα τελειώνουν... κλείνω την αυλαία μόνη μου, απαγορεύω σε όλους να λένε το όνομά σου και ξεγράφω ότι σε θυμίζει! Μόνο τις νύχτες το ψιθυρίζω σαν προσευχή μέχρι να κοιμηθώ. Όλα αυτά μου παίρνουν ένα λεπτό να τα κάνω, μετά τα ξανακοιτάω και ξαφνικά σαν τίποτα ξεχνάω τα πάντα. Μα συνεχίζω να μην σου γράφω! Στο προσκήνιο όμως, σαν μετά από καιρό, σαν από χρόνια, μπαίνεις εσύ ομορφιά μου και λάμπεις τόσο πολύ αστέρι μου που η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά και τόσο σιγανά ταυτόχρονα! Δεν υπάρχει γύρω μας κόσμος, όλα αυτά που φοβόμουν φεύγουν, σε κοιτώ και λιώνω, παρακαλάω για ένα σου φιλί. Όλα γίνονται όμορφα και σαν ταινία σταματάνε όλα και υπάρχεις μόνο εσύ και εγώ! Δεν ξέρω γιατί νιώθω λες και δεν έχω ξαναερωτευτεί ποτέ, καλά καλά δεν σε ξέρω. Δεν ξέρω γιατί νιώθω σαν να μην υπάρχει τίποτα πιο πριν, μα και τίποτα στο μέλλον. Μόνο το τώρα! Μα θέλω να κάνω τόσα όνειρα μαζί σου, γιατί όταν κάνεις όνειρα κλειδώνεις τον άλλον σ΄αυτά και δεν μπορεί να φύγει! Μην φύγεις ποτέ! Σε παρακαλώ, δεν θέλω να σε χάσω! Σε παρακαλώ μείνε εδώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου