Παρασκευή, Δεκεμβρίου 23, 2011

Τα δώρα των Χριστουγέννων



  Οι μέρες πλησίαζαν απειλητικά κάνοντας τον αέρα να μυρίζει Χριστούγεννα! Όλα στολισμένα και ενοχλητικά παιδάκια γύρναγαν από κλειστή πόρτα σε κλειστή πόρτα για να ''τα πουν'' μέρες που είναι! Κάπου μακριά όμως,  εκεί όπου επικρατούσε ησυχία ένας γέροντας με μακρυά γενειάδα καθόταν μπροστά στο τζάκι να διαβάσει τα γράμματά του! Ήταν πραγματικά άπειρα μα αυτό που του έκανε πραγματικά εντύπωση ήταν πως υπήρχε ένα τεράστιο τσουβάλι που έλεγε ΄΄Μεγάλα Παιδιά Ζητούν..''
   Για μια στιγμή δίστασε αλλά τελικά το άνοιξε! Ξάφνου από το τσουβάλι άρχισαν να ακούγονται γυναικείες υστερικές φωνές να στολίζουν με κατηγορίες  άντρες με ύφος κουταβιού! Μερικές ήταν πιο ύπουλες και χρησιμοποιούσαν μεθόδους ονομαστές κι ως Ειρυνίες κάνοντας τους να αισθάνονται πραγματικοί εγκληματίες! Φυσικά κάπου εκεί βαθιά ένιωθαν κι αυτοί παραμελημένοι καταπιεσμένοι και ανασφαλείς αλλά που να φέρεις αντίσταση όταν η παντόφλα σε απειλεί; Η ρίζα του κακού ήταν φυσικά το πολυπόθητο-κατά τα άλλα διαλεγμένο με αγάπη-δώρο των Χριστουγέννων.
   Προς στιγμήν ο Άγιος Βασίλης σάστισε! Πού κόλλαγε αυτός να λύση το μυστήριο τόσων αιώνων που αφορούσε τις προσδοκίες του κάθε φύλου; Πώς να έμπαινε στα μυαλά των αντρών και των γυναικών και να μάθαινε τι δώρο περιμένουν από τον σύντροφό τους και τι σκοπεύουν να του πάρουν αυτοί; Είχε αρχίσει να απογοητεύεται όταν ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα: οι γυναίκες όλου του κόσμου και αντίστοιχα οι άντρες θα έγραφαν ένα γράμμα που θα περιέγραφε τα παράπονά τους και το τι δώρο πραγματικά θέλουν, απλά και ξεκάθαρα!
Έτσι κι έγινε...

Γράμμα 1(ή αλλιώς το τέλειο γράμμα μας)
Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
   Μαζί με την επιστολή μας σου στέλνουμε και σπιτικά κουλουράκια όπως και μάλλινες καλτσούλες για τις κρύες νύχτες, η κίνηση αυτή είναι εντελώς λόγω αγάπης και σε καμία περίπτωση για να σε καλοπιάσουμε με γυναικεία καμώματα που θα σπεύσουν να πουν μερικοί μερικοί! Όπως πολύ καλά θα γνωρίζεις η άποψή μας για τα δώρα είναι εντελώς τυπική και είναι αυτονόητο πως ΝΑΙ περιμένουμε αυτό το ρεμάλι που προσέχουμε όλο το χρόνο να μας πάρει ένα δωράκι, εμείς ποτέ δεν τους ξεχνάμε άλλωστε!
   Παραπονιούνται διαρκώς πως τα δώρα που τους παίρνουμε είναι καθαρά βάση του δικού μας γούστου, μα φυσικά αφού εμείς και κανείς άλλος δεν ξέρει τι πραγματικά χρειάζονται! Σε διαφορετική περίπτωση θα συνέχιζαν να φοράνε την κολόνια με μυρωδιά έλατο από το σούπερ μάρκετ κι όχι την πανάκριβη επιλογή μας! Επίσης η μόδα είναι γένους θηλυκού, δε μας ενδιαφέρει αν δεν τους αρέσουν τα μπλουζάκια, οι πιτζαμούλες, τα πουλοβεράκια ή οι ζακετούλες που τους παίρνουμε, δεν συγκαταλέγεται στις επιτρεπόμενες φράσεις η εξής:''Που να πάω με αυτό το πράγμα;''
   Κάθε φορά που παίρνουμε ένα δώρο από σας αναρωτιόμαστε ειλικρινά αν είναι για μας ή για τον φίλο σας τον Τάκη και μπερδευτήκατε! Φυσικά και δεν θεωρείται δώρο το playstation 3 που μας πήρατε λέγοντας ''Καλά ε μωράκι τώρα δεν θα γκρινιάζεις πως σε παραμελώ, θα παίζουμε pro με τις ώρες''. Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι κάτι διαλεγμένο με αγάπη και γούστο, ή μάλλον να το πούμε πιο σωστά διαλεγμένο από μας!
   Παρατηρείστε μας λίγο, συζητήστε μαζί μας, σε διαφορετική περίπτωση αφήστε μας στο αγαπημένο μας μαγαζί με την φράση ''Αγάπη μου η πιστωτική μου, ξεσήκωσε το μαγαζί'', ή τουλάχιστον συνειδητοποιήστε πως όταν καρφωνόμαστε στην βιτρίνα ψιθυρίζοντας πόσο τέλειο είναι κάτι, δεν πάθαμε τικ ξαφνικά απλά το θέλουμε!
                                                                                  Με αγάπη και πάντα δίκιο
                                                                                              Οι γυναίκες

Γράμμα 2
Φίλε Άγιε Βασίλη,
   Ξέρεις καλά πως όλα αυτά τα θεωρούμε χάσιμο χρόνο και θέλουμε να σου πούμε πως η Αγιο Βασίλαινα σε κάνει ότι θέλει, παραδέξου το σε ανάγκασε, τι ούτε εσύ μάντεψες τι δώρο θέλει; Τέλοσπάντων, θέλουμε να πούμε πως μας αρέσει να σας παίρνουμε δώρα αλλά το κάνετε τόσο μεγάλο θέμα που απλά μας κομπλάρετε! Αφήστε που είναι τόση φασαρία, εντάξει εσάς μπορεί να σας αρέσει να μαλλιοτραβιέστε για το ποια θα προλάβει τις γόβες με έκπτωση αλλά εμείς προτιμάμε απλά να στείλουμε την αδερφή μας (ναι όλα τα δώρα σας δεν τα διαλέξαμε, αλλού τα παράπονα λοιπόν).
   Έχουμε πολλές χρήσιμες και ενδιαφέρουσες ιδέες για δώρο αλλά έλα μου που θα παρεξηγηθείτε αμέσως! Για παράδειγμα θα σας χρησίμευε πολύ μια συνδρομή για το γυμναστήριο για να αποκτήσετε επιτέλους τους γοφούς της J.L που τόσο θέλουμε αλλά μετά θα μας χωρίσετε ή χειρότερα θα μας χτυπήσετε πρώτα και μετά! Θα σας παίρναμε ρολόι με εγχειρίδιο ''Μάθε την ώρα στα 30 σου'', ώστε επιτέλους να καταλάβετε πως όταν λέμε στις 9 πρέπει να είστε στις 9 ήδη έτοιμες, άλλα για εκατοστή φορά θα πείτε πως δεν σας καταλαβαίνουμε!
   Στην συνέχεια όταν σας παίρνουμε για δώρο σέξι εσώρουχα δεν μας καθιστά αμέσως ανώμαλους απλά σας θέλουμε και το δείχνουμε! Εσείς δεν γκρινιάζετε πως τα κρατάμε όλα μέσα μας; Στο σημείο αυτό θέλουμε να σας πούμε κάτι και να το καταλάβετε, μισούμε τις κορνίζες με την φωτογραφία μας, τους αναπτήρες μας τα αρχικά μας, τα μπρελόκ με τα ονόματά μας και γενικά οτιδήποτε έχετε χαράξει με εμάς τους δύο! Τι νομίζεται όποια μας βλέπει με κάτι τέτοιο θα το βάζει στα πόδια χωρίς καν να μας κοιτάει; Αφήστε μας να αποφασίσουμε εμείς αν θέλουμε να το κάνουμε!
   Τέλος σε αντίθεση με σας θέλουμε να αντιμετωπίζεται τα δώρα πιο χαλαρά και με περισσότερη φαντασία! Ναι θα προτιμούσαμε να μας είχατε ετοιμάσει μια όμορφη βραδιά περιλαμβανομένου εσάς κάτω από το δέντρο με μια κάρτα ''Δεν επιστρέφεται'' παρά την χιλιοστή πανάκριβη γραβάτα! Θέλουμε κάτι που να κρύβει πάθος, σεξαπίλ, ένταση, να μας διεγείρει την φαντασία και ναι ένα plastation 3 ή ένα εισιτήριο διαρκείας τα έχει αυτά( τι άλλο φανταστήκατε;Πονηρούλες)
                                                                                        Με αγάπη 
                                                                                                   Οι άντρες
Υ.Γ. Άγιε Βασίλη, όπως τα συμφωνήσαμε ε, μην τυχόν και δείξεις το γράμμα θα μείνουμε απέξω κάνοντας Χριστούγεννα στα σκαλιά και δεν φαντάζεσαι πόσο πονάει η παντόφλα!


   Ο Άγιος Βασίλης διαβάζοντας και τα δύο γράμματα αποφάσισε κι εκείνη την χρονιά άφησε στο κάθε αγοράκι μαζί με το δώρο του μια κάρτα που έλεγε ''Μην μεγαλώσεις ποτέ, δεν φαντάζεσαι τι σε περιμένει...'' 


Τρίτη, Δεκεμβρίου 20, 2011

Περιμένοντας τον Άγιο Βασίλη...


 Όλα γύρω μου είναι στολισμένα σε σημείο που σε λίγο θα τα βλέπω κόκκινα-κίτρινα-μπλε! Μπάλα στο δέντρο φέτος δεν έβαλα και νομίζω πως αυτό μου φταίει. Γιατί ειλικρινά κάτι μου φταίει και μου λείπει πολύ. Το σπίτι δεν μυρίζει γλυκά, θα πάρουμε τελευταία στιγμή από το ζαχαροπλαστείο μου είπαν. Κάπως έτσι άλλη μια-κατά τα άλλα-γιορτινή ατμόσφαιρα ήρθε να μ'αγκαλιάσει τρυφερά και να με ταξιδέψει στη γαλήνη που υποχρεούμαι να νιώθω αυτές τις μέρες! Αναρωτιέμαι θα με επισκεφτούν ποτέ τα τρία πνεύματα των Χριστουγέννων ή δεν είμαι αρκετά γκρινιάρα ακόμα;;;
   Ίσως να μην φταίω εγώ όμως, είναι μέρες γιορτινές αλλά δεν βλέπω αγάπη γύρω μου, δεν βλέπω ούτε λίγα ψιχουλάκια αγάπης παρά μόνο μουτρωμένους ανθρώπους σαν εμένα να μην λένε καν ''χρόνια πολλά''! Άδικο έχουν; Πολλοί είναι φέτος αυτοί που δεν θα γιορτάσουν, όχι γιατί δεν πιστεύουν ή σνομπάρουν την παράδοση, απλά τα καθημερινά προβλήματα σε συνδυασμό με τους απλήρωτους λογαριασμούς δεν θα τους αφήσουν κανένα περιθώριο εορτασμών!
   Όταν ήμασταν παιδιά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά σήμαιναν διακοπές, κάλαντα(=λεφτά), παιχνίδια, γλυκά και το σημαντικότερο όλων Άγιος-Βασίλης! Τι δεν τον Θυμάστε; Είναι αυτός ο στρουμπουλός στα κόκκινα κυριούλης με ροζ μυτούλα, που του αφήναμε κρασάκι και κουραμπιέ για να μας αφήσει σε αντάλλαγμα δωράκι... Τον θυμηθήκατε; Ναι αυτός ήταν η μόνη μας λαχτάρα, γιατί μας έφερνε δώρα κι αυτά με την σειρά τους έφερναν χαμόγελα κι έτσι αυτές τις μέρες γεμάτες χαμόγελα ήμασταν όλοι μαζί, γιαγιάδες, παππούδες, θείοι όλη η οικογένεια για να γιορτάσουμε!
   Τα χρόνια όμως πέρασαν, κύλισαν ορμητικά και μας έφεραν στο2011 που θα μας αποχαιρετήσει κι αυτό! Αλλά δυστυχώς κατά έναν περίεργο τρόπο ήταν κάθε πέρσι και καλύτερα. Πλέον όντας ενήλικας η στυγερή λογική δεν σ΄αφήνει κανένα κενό για μια δόση μαγείας ! Τα Χριστούγεννα καταλήγουν απλά να είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες, με μόνη διαφορά τη ψημένη γαλοπούλα στο τραπέζι!
   Φίλτατε αναγνώστη όμως θα σε σοκάρω! Άγιος Βασίλης υπάρχει και φυσικά δεν το λέω μόνο εγώ! Το ξέρεις και βαθιά μέσα σου τον περιμένεις ακόμα, δεν του γράφεις γράμματα γιατί ντρέπεσαι αλλά αυτές τις ιερές μέρες κάθε βράδυ προσεύχεσαι σ' αυτόν! Ίσως να έχεις απογοητευτεί απ' όλους τους άλλους αλλά ο Άγιος Βασίλης εκπνέει άλλη δύναμη, σου δίνει σιγουριά, σε κάνει πάλι παιδί μπροστά στην αθλιότητα, την κατάντια που σε έχει ρίξει η ζωή! Ο Άγιος Βασίλης δεν είναι σαν τους άλλους, είναι μόνο δικός σου!
   Αυτός ο Άγιος είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, σηματοδοτεί μια καινούρια αρχή κι εκεί που ξύνεις τον πάτο του βαρελιού σου πάντα Αυτός αναδύει στον αφρό ένα καινούριο βαρέλι! Όχι δεν είναι λεφτά, δεν είναι υλικά αγαθά είναι πως να το πω... είναι μια ευχή για όλους μας! Είναι μια γλυκιά ευχή που κανείς άλλος, εκτός από αυτόν δεν θα μπορέσει να την πραγματοποιήσει! Είναι μια ζωγραφιά από το παιδί σου, ένα τριαντάφυλλο από το σύντροφό σου, μια κάρτα γεμάτη ευχές από μακριά, τόσο που νόμιζες πως σ' έχουν ξεχάσει! Είναι μια ανάμνηση που σου λέει ''προχώρα'', είναι μια μάζα χαμόγελα συγκεντρωμένα στο εορταστικό τραπέζι με τα ποτήρια ψηλά να φωνάζει ''Στην υγειά μας''!
   Είναι τόσα πολλά και ταυτόχρονα τόσο άυλα κι απαλά σαν την χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη πάνω στις χιονισμένες σκεπές, δεν την βλέπεις ποτέ μα ξέρεις πως είναι εκεί. Ο Άγιος Βασίλης ζει κι είναι φορές που καλείσαι εσύ να παίξεις αυτό το ρόλο. Να ενσαρκωθείς σ' αυτόν και να βοηθήσεις έναν ζητιάνο ή τον γείτονα που έχασε την δουλεία του ή την φίλη που έμεινε μόνη...
   Κάποιος, κάποτε μας είπε πως δεν υπάρχει, το παίξαμε αδιάφοροι-λες και το ξέραμε από πάντα-μέσα μας όμως θυμώσαμε πολύ! Κλάψαμε, καταραστήκαμε το ψέμα που μας πουλούσαν τόσο καιρό! Έτσι για αντίποινα σταματήσαμε να είμαστε ''καλά παιδιά'', γιατί γι΄αυτόν αυτό μείναμε, παιδιά! Πεισματικά περιμέναμε μια απόδειξη, ένα θαύμα να μας κλείσει το μάτι και να μας πάρει αγκαλιά! Μέσα μας ποτέ δεν πιστέψαμε το αντίθετο, πως θα μπορούσαμε άλλωστε, αφού τον είχαμε ακούσει και μας είχε πραγματοποιήσει επιθυμίες που δεν σήμαιναν δώρα αλλά χαρά, υγεία, αγάπη και συγχώρεση!
   Ο Άγιος Βασίλης θέλει να δώσεις για να σου δώσει! Βγάλε το παιδί που κρύβεις μέσα σου, σταμάτα να το μαλώνεις που γράφει ακόμα γράμματα στο μουσάτο κύριο! Μην φοβάσαι να κάνεις τα πράγματα όσο πιο όμορφα μπορείς για σένα και γι' αυτούς που αγαπάς, γίνε εσύ ο μεταδότης του μικρού θαύματος στις καρδιές των άλλων! Και μην ξεχάσεις, όταν η ώρα θα χτυπάει 12 και την νέα χρονιά θα την σέρνει ο Άγιος Βασίλης στο κάρο του, εσύ πρέπει να κάνεις μια ευχή... σίγουρα θα πραγματοποιηθεί!!!


Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύτηκε πρώτο στο περιοδικό που εργάζομαι Sic and the City, από μένα φυσικά! 

Χρόνια πολλάααα <3



Δευτέρα, Δεκεμβρίου 12, 2011

Κάψτε τα αυτοκίνητα ΤΩΡΑ!!!!

   Αγαπητοί μου αναγνώστες είπα ψέμματα, ναι ρε φίλε το παραδέχομαι! Θυμάστε εκείνο το άρθρο περί ανωτερότητας μπροστά στο ποδόσφαιρο... ε λοιπόν ΟΧΙ έλεγα μαλακίες! Δεν έχω πρόβλημα με την μπάλα αλλά με τα αυτοκίνητα! Ναι καλά διαβάσατε αυτά τα διαβολικά, τετράτροχα πλάσματα που αν μπορούσα θα έμπαινα μέσα στην πίστα και θα έβαζα σε όλο τον δρόμο πρόκες και μπιτόνια βενζίνης με ένα αναμμένο σπίρτο.... γιατί ίσως έτσι αποκτούσε και λίγο ενδιαφέρον το θέαμα του!
   Πριν γνωρίσω το αγόρι μου ήξερα πως υπάρχουν άντρες που έχουν εμμονές με την μπάλα ή τα αυτοκίνητα ή τις μηχανές ( ναι υπάρχουν κι άλλοι όπως για παράδειγμα με συλλογές γραμματοσήμων, παιχνιδιών ή που συναρμολογούν καραβάκια αλλά ρε φίλη δεν πιστεύω να θες να αναλύσουμε αυτούς τους άντρες) αλλά δεν έτυχε ποτέ να γνωρίσω κάποιον πραγματικά κολλημένο...


   Ήμουν τόσο αθώα που το γεγονός πως στα 18 του είχε ήδη δικό του αγωνιστικό και 2 καρτ δεν με προβλημάτισε καθόλου... θυμάμαι είχα πει η αθώα παιδίσκη τότε ''Μπράβο που κυνηγάει τόσο το όνειρο του και το παλεύει...''!!! Ο καιρός πέρασε όμως και το όνειρο έγινε εφιάλτης η κάθε Κυριακή αφιερώθηκε σε αγώνες ντριφτ, Ράλλη και αναβάσεις, ύστερα υπάρχει κάτι που ονομάζεται και φόρμουλα 1 και είναι και αυτή κάθε Κυριακή! Θα μου πείτε οκ υπάρχουν άλλες 6 μέρες! Α@@@@ οι υπόλοιπες μέρες αφιερώθηκαν στον νέο θεό ονόματι Peugeot Rallye 106 S16, ναι καλά καταλάβατε δεν μας έφτανε το ένα πήραμε κι άλλο!
   Στην αρχή όλα ήταν ωραία, με έπαιρνε μαζί και μετα πηγαίναμε βολτίτσες μετά όμως όλα αυτά έφυγαν ανεπιστρεπτεί, να με πάρει μαζί ούτε κουβέντα, χρειάζεται ειδικούς μαζί του, που δεν θα γκρινιάζουν για πιπι στα άγρια βουνά, δεν θα πεινάνε και δεν θα διψάνε! Θα ξέρουν να αναλύσουν μαζί τον αγώνα και να πουν για τις-φαινομενικά- διαφορετικές γαμάτες ζάντες! Μπλιαξ!
   Και πάλι πιστεύω θα τα άντεχα όλα αυτά, μα τι στο κάλο υπήρχαν λίγες ώρες αφιερωμένες σε μένα, δεν έπρεπε να γκρινιάζω... θα βλέπαμε ταινία....





   και μετά μου είχε πει θα τρώγαμε....

    Νομίζω έχω παραισθήσεις νομίζω πως παντού βλέπω αυτοκίνητα, πείτε μου ότι είναι η ιδέα μου, πείτε μου πως ο κόσμος δεν θα κατασχεθεί από σκατό αυτοκινητάκια που μιλάνε και ζούνε μόνα τους, τα φτιάχνουν, έχουν τουαλέτες και μυστικούς πράκτορες.... πες μου ότι τα μακαρόνια δεν μεταλλάχθηκε σε ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑΚΙΑ αααααααααα


   Φίλες μου τα πράγματα είναι σοβαρά, έχω σκεφτεί τα πάντα, να πάω στον όμιλο της διοργάνωσης και να ζητήσω μια Κυριακή ή ένα Σάββατο ρεπό ( ω μα ναι τώρα ξεκίνησε να πηγαίνει και Σάββατο), να βάλω μια βόμβα και την ώρα που θα ξεκινήσουν να τρέχουν να αρχίσω να φωνάζω ''Υπάρχει βόμβα ωωωω''. Έχω σκεφτεί να ξεκινήσω εντατικά μαθήματα και να ασχοληθώ κι εγώ με όλα αυτά και να του αλλάζω τα λάστιχα στα πιτ! Ή καλύτερα να ξεκινήσω να στέλνω ανώνυμα γράμματα στις γυναίκες και κοπέλες των συμμετεχόντων πως ο άντρας τους τις κερατώνει μετά τον αγώνα!
   Ειλικρινά δεν ξέρω, έχω τρελαθεί, αυτό είναι που λένε πρόσεχε τι εύχεσαι μπορεί να σου συμβεί! Πάντα παρακάλαγα να μην μου τύχει κάποιος άρρωστος με την μπάλα και τσουπ μου έτυχε ένας τρελός με τα αυτοκίνητα! ΤΑ ΜΙΣΩ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ!!!! Όταν δεν με κοιτάει κλοτσάω το αυτοκίνητό του και του βγάζω την γλώσσα, ενίοτε το φτύνω κιόλας....
   Πφφφ δεν ξέρω αν έχετε την λύση βοηθήστε με αλλιώς με φαντάζομαι με ζουρλομανδύα να περιφέρομαι στο Δαφνί και να μονολογώ ''Θάνατος στον MacQueen''....
   Είχα να πω κι άλλα, μα δεν αντέχω νεύρα και πάλι νεύρα..... @@@@


Y.Γ Δεν θα αφήσω ποτέ να το παιδί μου να δει αυτό το κινούμενο... τα αυτοκίνητα ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ
Υ.Γ.2 Κάπου κατά την διάρκεια της ανάρτησης με συνεπήρε  τρέλα και παραλογίστηκα, φυσικά και δεν βγάζω την γλώσσα στα αυτοκίνητα :-P 
Υ.Γ3 πωωωωω πάλι νευρίασα πάω να φάω σοκολάτα!!!!




Πέμπτη, Δεκεμβρίου 01, 2011

Αίτημα Φιλίας

 
 Σε μια κοινωνία που όλα αλλάζουν κι όλα μεταμορφώνονται, δεν θα μπορούσε η φιλία να παραμείνει ίδια! Αν και τα αισθήματα πάντα αποτελούσαν μια δυνατή, θεμελιώδη ρίζα που μας κρατούσε ζωντανούς και προπάντων ενωμένους, δεν σημαίνει πως δεν θα έκαναν κι αυτά με την σειρά τους την δική τους επανάσταση, ζητώντας το άξιο μερίδιο εκσυγχρονισμού που σ' όλους μοιράστηκε! Έτσι η φιλία προσπάθησε και κατάφερε να μπει στην V.I.P λίστα των μοντέρνων και τον εξελιγμένων, θέλοντας την να ζει πλέον αποκλειστικά μέσα από οθόνες και πληκτρολόγια! Κάπου εδώ είναι που μπαίνει στο προσκήνιο το διαδίκτυο αντανακλώντας ένα κόσμο που μοιάζει τόσο πολύ με τον δικό μας, μα ταυτόχρονα διαφέρει πολύ!
   Ας τα πάρουμε από την αρχή, τα διάφορα site κοινωνικής δικτύωσης, παρουσιάστηκαν ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του '90, έγιναν ανάρπαστα όμως τα τελευταία χρόνια! Αρχικά, η νεολαία ήταν αυτή που ενσωματώθηκε στο καινούριο πρότυπο ζωής που μας παρουσίασε το ίντερνετ, μα ύστερα με την σειρά τους ακολούθησαν οι πάντες! Άλλοι ντροπαλοί, που έψαχναν κάτι παραπάνω από φιλία, το έτερον τους ήμισυ ας πούμε, άλλοι τρελοί που είχαν ως στόχο καθαρά να εξαπατήσουν και να κοροϊδέψουν τους υπόλοιπους κι άλλοι απλά από περιέργεια!
   Έτσι ο δικτυακός κόσμος μετατράπηκε σε μια ολοκληρωμένη μακέτα του πραγματικού, άνθρωποι κάθε τάξεις, κάθε ηλικίας και εθνικότητας έχουν πλέον την ευκαιρία να γνωριστούν, να ανταλλάξουν απόψεις, νοοτροπίες και φυσικά να κάνουν φίλους! Στους καιρούς μάλιστα που ζούμε, άπειρες ώρες εργασίας, οικονομική κρίση, δεν υπάρχει καιρός για κάτι παραπάνω! Στον εικονικό κόσμο μπαίνεις όποτε θέλεις, απλά με το πάτημα ενός κουμπιού και βγαίνεις εξίσου απλά! Δεν χρειάζεσαι χρήματα, ούτε να εντυπωσιάσεις κάποιον, μπορείς απλά να πεις ψέμματα χωρίς να έχεις τύψεις!
   Εκ πρώτης όψεως, φαντάζει ιδανικό, χάρη στο διαδίκτυο μπορούμε να βρούμε παλιούς συμμαθητές, φίλους ή μακρινούς συγγενείς, να διατηρήσουμε επαφή και επικοινωνία με δικούς μας ανθρώπους από μακρυά και όλα αυτά με μια απλή σύνδεση στο ίντερνετ. Στην πραγματικότητα βέβαια, αν εμβαθύνουμε λίγο και σκεφτούμε λογικά, θα συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε θυσιάσει πολλά πάνω στην ευκολία του υπολογιστή μας!
   Ξεκινώντας, θα μιλήσω για το πιο απλό μα και το πιο πολύτιμο που χάνουμε, την υγεία και τον χρόνο μας! Οι πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη καταστρέφει και τα μάτια μας ( μυωπία, ακόμα και όγκο σε σπάνιες περιπτώσεις) αλλά και την μέση μας! Καταλήγουμε να καθόμαστε όλη μέρα μπροστά σε μια οθόνη αδρανείς, θεατές ενός εικονικού κόσμου! Όσο για το χρόνο, φέρτε για παράδειγμα μια καθημερινή μέρα, σχολάτε από την δουλεία ή το σχολείο, γυρνώντας σπίτι μέχρι να ελέξετε τα email σας, να χαζέψετε στο facebook τις καινούριες δημοσιεύσεις, να ανεβάσετε πρώτοι το καλύτερο status και πάμε τα σχόλια μετά.... έπ πέρασε η μέρα ώρα για ύπνο και αύριο τα ίδια πάλι! Άλλη μια μέρα περνάει έτσι!
   Εν συνεχεία, θα σας πω κάτι που ίσως να μην το γνωρίζατε, η αρχική φιλοσοφία όλων αυτών των chat ήταν η ανωνυμία, να μιλάς δηλαδή με ανθρώπους απ' όλα τον κόσμο αλλά με τα προσωπικά σου δεδομένα ασφαλή! Αντίθετα τώρα, μας ζητάνε όσα περισσότερα προσωπικά στοιχεία γίνεται, από το επάγγελμά μας και τον τόπο διαμονής, έως την καθημερινή συναισθηματική μας κατάσταση! Τα γραπτά όμως, δυστυχώς μένουν πάντα και με τόσες πληροφορίες για μας, ο κάθε ψηφιακός μας φίλος ποτέ δεν ξέρουμε πως θα τις χρησιμοποιήσει! Στο σημείο αυτό μπαίνουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίζουμε!
   Σίγουρα δεν είναι όλοι εγκληματίες που περιμένουν πως να μας καταστρέψουν, όμως λόγω της απόστασης και της έλλειψης της ουσιαστικής επαφής με τον άλλον είναι πολύ εύκολο να ανοίξεις την καρδιά σου! Θεωρείς πως από την στιγμή που αυτό το πρόσωπο δεν σε έχει δει δεν θα σε κρίνει ή δεν θα σε κοιτάξει με αποδοκιμαστικό βλέμμα, μα ακόμα κι αν το κάνει με ένα delete δεν θα χρειαστεί ποτέ να δώσεις εξηγήσεις! Όταν δεν κοιτάς τον άλλον στα μάτια είναι εύκολο να πεις τα πάντα και φυσικά ψέμματα, οι αλήθειες που θα πεις όμως θα μείνουν και ο άλλος μπορεί να τις χρησιμοποιήσει εναντίον σου! Πιο συγκεκριμένα πλάθουμε τον εαυτό μας ώστε να γίνουμε ανάρπαστοι σ' ένα κόσμο ψεύτικο! Μας περιγράφουμε όπως θα θέλαμε να ήμασταν κι οι άλλοι κάνουν ακριβώς το ίδιο, με απόρροια όλων αυτών κι η φιλία να καταλήγει να είναι ένα απλό φιάσκο! Αφιερώνοντας τόσο πολύ χρόνο όμως στο να εντυπωσιάσουμε τους άγνωστους φίλους μας, παραμελούμε τους πραγματικούς, αποξενωνόμαστε κι ενώ νομίζουμε πως μιλάμε με όλο τον κόσμο, καταλήγουμε σ΄ένα δωμάτιο μόνοι!
   Φυσικά δεν είναι όλα επίφοβα και πλαστά, ούτε πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε με όλο τον κόσμο, απλά πρέπει να επικρατεί η εγκράτεια και το μέτρο και προπάντων να μην μπερδευόμαστε ανάμεσα στους δυο κόσμους! Το σημαντικότερο όλων να μην ξεχνάμε ποτέ, πως όταν θα μας φαίνονται όλα μαύρα, η οθόνη του υπολογιστή μας θα είναι κρύα και άψυχη, ενώ η αγκαλιά του κολλητού μας ζεστή και γεμάτη σοκολατάκια για την δύσκολη στιγμή!!!

Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό που δουλεύω Sic and the City