Video Games

   Σκατά... πως αλλιώς άλλωστε να περιγράψεις μια κατάσταση που απλά σε πνίγει;
Δεν έχω καν έμπνευση... και λένε πως ήταν κι αυτό κάτι μια συντροφιά! Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ γιατί να το κάνω εγώ;;; Έχω σκεφτεί τόσες φορές να κάνω το μπλογκ μου ανώνυμο και να γράφω όσα με πονάνε, με διασκεδάζουν, με σκοτώνουν.... μα είναι πια αργά και εγώ βλέπω την ζωή μου να διαλύεται! Πως βαδίζεις μόνη μέσα σε τόσα χρόνια;
   Σκέψεις μπερδεμένες μέσα σε λίγες γραμμές και ίσως κάποιος να περίμενε να διαβάσει κάτι σοβαρό! Χαχαχαχαχ κάτι σοβαρό από μένα;Είναι αλήθεια πως πραγματικά έφυγες; Είναι αλήθεια πως ξαφνικά φύγαν όλοι, να σπουδάσουν για ένα καλύτερο αύριο δεν ξέρω που και έμεινα εδώ! Θεέ μου πόσο τρομακτικό να ακούς πως η πρώτη σου αγάπη αρραβωνιάστηκε!
   Και η Ντίνα μου είπε το άλλο μας μισό έρχεται μια φορά στην ζωή μας αν δεν το κρατήσουμε φεύγει...  μετά όλα τα άλλα είναι πάθος, έρωτας, καψούρα και μετά αγάπη.... αλλά όχι ολοκληρωτικά, όχι αυτό που κοιτάς τον άλλον στα μάτια και λιώνεις, που τον σκέφτεσαι και τρελαίνεσαι, που αγαπάς τόσο που προτιμάς να σταματήσεις να αναπνέεις τώρα αυτή τη στιγμή για να μην τρελαθείς...
   Και προσπαθώ να θυμηθώ αν το έχω νιώσει και τρομάζω που στο μυαλό μου γυρνάει η σκέψη σου ΟΧΙ δεν πρέπει να το έχω ζήσει... θα έρθει ξαφνικά από το παράθυρο που του έχω αφήσει για πάντα ανοιχτό και θα με κρατήσει όπως ποτέ δεν με κράτησε και θα παίζει το τραγούδι αυτό που κανείς δεν έμαθε πως αγαπώ, και θα κρατάει ένα τριαντάφυλλο άσπρο και μετά δεν θα υπάρξουν άλλα και ή αλλά!

Άγγελε μου...

   Όλο θέλω να σου γράψω και δεν βρίσκω τα λόγια, την ώρα, τον τρόπο... είναι φορές που θέλω να έρθω εκεί που κοιμάσαι και να σου μιλήσω! Να ήξερες μόνο πόσο το έχω ανάγκη απλά να σου μιλήσω! Να σου πω όλα όσα έγιναν τόσο καιρό, όχι πως δεν τα ξέρεις απλά για να νιώσω μια συζήτηση μαζί σου! Να ξερες πόσο μου έλειψε η φωνή σου... φοβάμαι τόσο μήπως τα χρόνια περάσουν και την ξεχάσω...
   Κι ύστερα είναι φορές που σκέφτομαι πως θα περάσουν αυτά τα χρόνια και εσύ θα μείνεις πάντα ίδια μέσα τους ενώ όλοι εμείς θα έχουμε αλλάξει, μεγαλώσει... γεράσει... εσύ θα είσαι πάντα μια μικρή πριγκίπισσα να βασιλεύεις σε έναν κόσμο γεμάτο αγγέλους...
   Είναι φορές που σκέφτομαι αυτό που πονάει περισσότερο απ όλα... αυτό το αν...
Αν όλα είχαν έρθει αλλιώς, αν μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο και να σου πω τώρα πως τσακώθηκα με τον Α.... και εσύ να μου πεις πως όλα είναι περαστικά... Αν με έπαιρνες τηλέφωνο τώρα να με ρωτήσεις αν είναι σε συνομιλία ο .... γιατί πάλι τσακωθήκατε και σε διέγραψε και εγώ να γέλαγα και να σε πείραζα.... τα μεγάλα πάθη... θα σου έλεγα....
   Πώς θα ήταν αν ήμασταν τώρα όλοι μαζί, να ξερες μόνο πόσες φορές φαντάστηκα να ήμασταν οι 4 μας μαζί.... ίσως τότε να μην γκρίνιαζα τόσο για τα αυτοκίνητα... δεν ξέρω...Μια φορά είχα φανταστεί αυτά τα 2 χρόνια σαν να μην χτύπησε ποτέ το τηλέφωνο εκείνη την μέρα, με κεινα τα χαζά λόγια που με διέλυσαν και με θύμωσαν τόσο πολύ!!!
   Είναι που μου λείπουν μικρές καθημερινές στιγμές... που πέφτω τυχαία στον αριθμό σου στο κινητό μου και νιώθω την ανάγκη να σε πάρω τηλέφωνο... γιατί δεν το σήκωσα ποτέ τότε.,... γιατί είχα θυμώσει και θα το μετανιώνω όλη μου την ζωή που ήρθαν έτσι τα πράγματα και εμείς ήμασταν τσακωμένες....
   Είναι που πονάει ακόμα τόσο πολύ και κάθε που ακούω το όνομά σου σε θυμάμαι και θέλω να σε ρωτήσω πώς είναι εκεί πως περνάς... πως περνάτε; Είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα τσακώνεστε και θα τα βρίσκεται 100 φορές την ημέρα και θα γκρινιάζεις  και θα τον βρίζεις και μετά όλα θα είναι όπως πριν... ή ίσως να ηρέμησες... μικρή μου πριγκίπισσα συγνώμη....
   Συγνώμη για τότε... μα σου μιλάω κάθε μέρα πριν κοιμηθώ και μ ακούς το ξέρω, κάθε νύχτα προσεύχομαι σε σένα και το ξέρεις.... συγνώμη που για τόσο καιρό φοβόμουν το σκοτάδι μήπως και σε δω μα κατάλαβε με με στοίχειωσε τόσο πολύ όλο αυτό... τώρα πια όταν σε βλέπω στα όνειρα μου δεν φοβάμαι, σου χαμογελάω....
   Σ΄ευχαριστώ για όσες φορές με έχεις βοηθήσει, το ξέρεις πως πια ρισκάρω πιο εύκολα γιατί ξέρω πως είσαι εσύ εκεί και δεν θα μ΄αφήσεις ποτέ έτσι, ξέρω πως είστε μαζί και θα μας προστατεύεται και οι 2 ακόμα κι αν αυτόν δεν πρόλαβα ποτέ να τον γνωρίσω καλά ξέρω, το νιώθω πως είναι εκεί για τον Α... και εσύ για μένα.... και όλα θα πάνε καλά... Σ΄αγαπώ πολύ <3

   

   Θέλω για όσο κρατάει αυτό το τραγούδι να χαθώ στην αγκαλιά σου! Θέλω όση ώρα το διαβάζεις να νιώθεις πως έκλαιγα όση ώρα στο έγραφα, θέλω να είσαι σίγουρος πως κάθε λέξη είναι για σένα! Θέλω όσο κρατάει το τραγούδι να είμαι το μικρό σου κοριτσάκι και εσύ ο πρίγκιπας μου, να με κρατάς τρυφερά και να με χαϊδεύεις στο πρόσωπο, να μου ψιθυρίζεις λόγια που ποτέ δεν ήξερες πως ξέρεις, λόγια που τα έχεις πει μόνο σε μένα!
   Θέλω να καταλάβεις πως αξίζω να είσαι εδώ και να παλεύεις κάθε μέρα για την αγάπη μου, να καταλάβεις πως είμαι αυτή που έψαχνες σε χαμένα όνειρα και ελπίδες που ποτέ δεν ζωντάνεψες! Θέλω να ξέρεις πως εγώ το ήξερα από την πρώτη στιγμή πως θα καταλήξουμε εδώ, ανήμποροι να παλεύουμε με μια αγάπη πιο δυνατή από μας!
   Θέλω να μάθεις πως σκέφτομαι για μας και πως μας φαντάζομαι να μπερδευόμαστε σε μια νύχτα και όλα να γίνονται φως και να μαι δική σου μόνο! Θέλω να μάθεις πως ζεις στην σκέψη μου και υπάρχεις εκεί να στοιχειώνεις ότι είχα ως τώρα δικό μου! Πρέπει να ξέρεις πως περιμένω μια ζωή για να σε κρατάω σαν προσευχή στα χείλη μου και να λιώνω με κάθε ψίθυρο σου στο λαιμό μου!
  Και είναι φορές που πρέπει να με κρατάς και να σκουπίζεις τα δάκρυα μου, γιατί λίγο αν μ αφήσεις θα πετάξω από ευτυχία και τότε όλα θα είναι αργά! Θέλω να νιώσεις για λίγο όσα νιώθω και να έρθεις να με αγκαλιάσεις σφιχτά, τόσο που δεν θα αναπνέω και θα σου ζητάω λύτρωση με την δική σου ανάσα...

Θέλω να το νιώσεις πως γράφω μόνο για σένα, πρέπει να το νιώσεις...

Μονάχα να μπορούσε...

   Πόσο μπορεί να σε πονάει να μην μπορείς να πεις αυτά που νιώθεις! Να ξέρεις πως κάποιος για σένα είναι αυτό που έψαχνες αλλά αυτός να έχει ήδη βρει το άλλο του μισό; Να μην θυμώνεις που ποτέ δεν θα έχεις μια ιστορία να διηγηθείς! Να σκέφτεσαι μέρα νύχτα πως θα ήταν τα πράγματα αν.... αλλά να μην μπορείς να το δείξεις....
   '' -Και τον κοίταζε για ώρες κλεφτά και παρακάλαγε πάλι να τύχει να τον δει, και να ήθελε δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του!
-Αναζητούσε συνέχεια το βλέμμα της για να μπορέσει να διαβάσει την ψυχή της, ήξερε πως κάτι του κρύβει! Μα δεν θα μάθαινε ποτέ τα όνειρά της και πως ήταν φυλακισμένος μέσα της!
-Και αυτή ήθελε μόνο μια αφορμή για να πέσει στην αγκαλιά του και να του ψιθυρίσει '' Δεν σε ξέχασα''.
-Πόσες φορές σκέφτηκε αν θυμόταν άραγε έστω λίγο!''
   Αλλά δεν θα έλεγε ποτέ πραγματικά τι ήθελε, τι σκεφτόταν, τι φανταζόταν με το μυαλό της και πως τα χέρια του στα όνειρα της ταξίδευαν στο κορμί της! Κι αυτός δεν θα την ρώταγε ποτέ γιατί δεν του μιλούσε, γιατί τον απέφευγε, γιατί δεν τον κοιτούσε!
   Προτιμούσε την απόσταση και θα έφευγε αρκεί να μπορούσε, ως τότε όμως θα ζούσε για κείνες τις ώρες παρά μόνο για αυτές!!!!

   Μέρες έχω να γράψω.. είναι που μου λείπει αυτή η έμπνευση! Αυτή που σε κάνε να τρέξεις και να ανοίξεις ένα φύλλο χαρτί γράφοντας λέξεις που κάποια μέρα θα πάρουν αξία! Είναι που χτες με βάλανε και καθόμουν απέναντι από τον καθρέφτη! Όλοι γέλαγαν, έτρωγαν και μιλούσαν ακατάπαυστα αλλά εγώ παρακολουθούσα τον εαυτό μου εκστασιασμένη!
   Ήταν σαν να έβλεπα κάποια άλλη! Όμως ξαφνικά με είδα μες από τον καθρέφτη να μεγαλώνω... είχα μαύρους κύκλους και η κούραση της δουλείας και του διαβάσματος σε συνδυασμό με τα ξενύχτια έκαναν τον χρόνο βάρβαρο απέναντί μου... άραγε θα προλάβαινα να ποτέ να έκανα όλα αυτά που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρή; Όταν μεγαλώσω θα γίνω μια διάσημη δημοσιογράφος!!!!
   'Ένας χρόνος ακόμα σπουδών, ένας χρόνος κι άλλος ένας σκληρής δουλειάς με καφέδες και σάντουιτς σε πελάτες που δεν συμπαθώ και μετά ίσως να ξεκινήσει η ζωή που ονειρευόμουν... Ίσως η ευχή που έκανα όταν χτύπαγε η καμπάνα 12, ίσως η ευχή που σηματοδότησε το σβήσιμο κάθε γενέθλιας τούρτας γίνει πραγματικότητα... ίσως μια μέρα ξυπνήσω και είμαι η Γιάννα που θέλω....