Μέρες έχω να γράψω.. είναι που μου λείπει αυτή η έμπνευση! Αυτή που σε κάνε να τρέξεις και να ανοίξεις ένα φύλλο χαρτί γράφοντας λέξεις που κάποια μέρα θα πάρουν αξία! Είναι που χτες με βάλανε και καθόμουν απέναντι από τον καθρέφτη! Όλοι γέλαγαν, έτρωγαν και μιλούσαν ακατάπαυστα αλλά εγώ παρακολουθούσα τον εαυτό μου εκστασιασμένη!
   Ήταν σαν να έβλεπα κάποια άλλη! Όμως ξαφνικά με είδα μες από τον καθρέφτη να μεγαλώνω... είχα μαύρους κύκλους και η κούραση της δουλείας και του διαβάσματος σε συνδυασμό με τα ξενύχτια έκαναν τον χρόνο βάρβαρο απέναντί μου... άραγε θα προλάβαινα να ποτέ να έκανα όλα αυτά που ονειρευόμουν όταν ήμουν μικρή; Όταν μεγαλώσω θα γίνω μια διάσημη δημοσιογράφος!!!!
   'Ένας χρόνος ακόμα σπουδών, ένας χρόνος κι άλλος ένας σκληρής δουλειάς με καφέδες και σάντουιτς σε πελάτες που δεν συμπαθώ και μετά ίσως να ξεκινήσει η ζωή που ονειρευόμουν... Ίσως η ευχή που έκανα όταν χτύπαγε η καμπάνα 12, ίσως η ευχή που σηματοδότησε το σβήσιμο κάθε γενέθλιας τούρτας γίνει πραγματικότητα... ίσως μια μέρα ξυπνήσω και είμαι η Γιάννα που θέλω....