Μονάχα να μπορούσε...

   Πόσο μπορεί να σε πονάει να μην μπορείς να πεις αυτά που νιώθεις! Να ξέρεις πως κάποιος για σένα είναι αυτό που έψαχνες αλλά αυτός να έχει ήδη βρει το άλλο του μισό; Να μην θυμώνεις που ποτέ δεν θα έχεις μια ιστορία να διηγηθείς! Να σκέφτεσαι μέρα νύχτα πως θα ήταν τα πράγματα αν.... αλλά να μην μπορείς να το δείξεις....
   '' -Και τον κοίταζε για ώρες κλεφτά και παρακάλαγε πάλι να τύχει να τον δει, και να ήθελε δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια της από πάνω του!
-Αναζητούσε συνέχεια το βλέμμα της για να μπορέσει να διαβάσει την ψυχή της, ήξερε πως κάτι του κρύβει! Μα δεν θα μάθαινε ποτέ τα όνειρά της και πως ήταν φυλακισμένος μέσα της!
-Και αυτή ήθελε μόνο μια αφορμή για να πέσει στην αγκαλιά του και να του ψιθυρίσει '' Δεν σε ξέχασα''.
-Πόσες φορές σκέφτηκε αν θυμόταν άραγε έστω λίγο!''
   Αλλά δεν θα έλεγε ποτέ πραγματικά τι ήθελε, τι σκεφτόταν, τι φανταζόταν με το μυαλό της και πως τα χέρια του στα όνειρα της ταξίδευαν στο κορμί της! Κι αυτός δεν θα την ρώταγε ποτέ γιατί δεν του μιλούσε, γιατί τον απέφευγε, γιατί δεν τον κοιτούσε!
   Προτιμούσε την απόσταση και θα έφευγε αρκεί να μπορούσε, ως τότε όμως θα ζούσε για κείνες τις ώρες παρά μόνο για αυτές!!!!