Τα πνεύματα της Τεμπελιάς!!!

 

 Αφου είδα πως δεν με καταλαβαίνει κανείς, φίλοι δεν έκατσαν καν να με ακούσουν, ο μποιφρεντ με χαρακτήρισε ΤΕΜΠΕΛΑ άκουσων άκουσων αποφάσισα να απευθυνθώ σε σας αγαπητοί μου αναγνώστες... Υπερβάλλω, ας το ξαναδιατυπώσω... αγαπητέ μου αναγνώστη!!!
   Οι καιροί λοιπόν είναι δύσκολοι και η ζωή μας ακόμα δυσκολότερη και εγώ δεν μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ! Όχι δεν κάνω πλάκα, αλήθεια τριγυρνάω σαν την άδικη κατάρα και τεντώνω το ταλαιπωριμένο μου κορμί από κρεβάτι σε καναπέ και πάει λέγοντας!
   Εκεί λοιπόν που έχαυτα μύγες και σχεδίαζα στο ταβάνι μια υποτιθέμενη ιστορία ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά μου ένα μικρό τόσο δα πνεύμα! Ε μην κλείνεται το μπλογκ με μορφασμό μουρίτσας! Αλήθεια λέω!!!! Που λέτε ήταν ένα μικρό πλασματάκι με γαλάζια ματάκια και μπουκλίτσες και μου έμοιαζε πολύ! Αφου ακολούθησαν οι γνωστές συστάσεις με λυποθυμίες έκπληξεις κτλ μου λέει ''πάμε''.
   Όπα όλα κι όλα που πάμε ρε πνεύμα, σου λέω εδώ έχουμε θέμα, έχει ζωή της άλλης, μετά τούρκικο, μετά ράδιο αρβύλα και μετά Grey's Anatomy. Που πάμε; Κάτσε κάτω! Αφου είδαμε ότι δεν βγάζουμε άκρη πήρε το τηλεκοντρόλ και είπε ένα Αμπεμπαμπλομ ( όχι άσχετε φίλε αναγνώστη δεν είναι μόνο για να μέτραμε κτλ αλλά είναι και ξόρκι, σουτ τώρα) και έβαλε να παίζει μια ταινία παραγωγής του!
   Η ταινία ήταν μάπα, απλά ως μανιακή τηλεορασάκια νόμιζε πως έτσι θα με καλοπιανέ! Που λέτε εκεί έδειχνε την ζωή μου όταν ήμουν μικρή! Παιχνίδια στην γειτονιά, ταικβοντό, χορό, βόλευ ξένες γλώσσες, λογοτεχνικά βιβλία, βόλτες ( μα ειλικρινά δεν κουραζόμουν) και κατά ένα περίεργο λόγο είχα ένα χαζό χαμόγελο στα χείλη μου συνέχεια!
   Αφού είδα την αποτυχία στο μοντάζ του φαντάσματος του είπα πως τσου δεν το πιάνω το μήνυμα και αυτό νευριασμένο εξαφανίστηκε το ίδιο περίεργα! Κοίταξα την ώρα και ήταν ήδη 2 την νύχτα, είχα χάσει όλα μου τα σήριαλ και είχα μείνει νηστική ( σιγά μην σηκωνόμουν να μαγειρέψω μόνη μου). Εκεί που λοιπόν αποφάσισα να δω ταινία στο λάποπ τσουπ δεύτερο πνεύμα!
   Αυτό τώρα ήταν πιο ενδιαφέρον ήταν όλο τυλιγμένο με επιδέσμους κάτι σαν μούμια και μούγκριζε! Με κοίταξε βαριεστημένα και ύστερα έβγαλε ένα μαγικό μπλοκάκι και έγραψε ''Μοιάζουμε''. Σούφρωσα τα φρύδια, τον κοίταξα λοξά ( ήθελα να σηκωθώ από τον καναπέ, να τον πιάσω από το λαιμό και να του φωνάξω Αρ γιου τοκινγκ το μι???), αλλά πολύ κούραση φίλε αναγνώστη, ΄΄Σε τι μοιάζουμε ρε φιλε? Σου μοίαζω εγώ τυλιγμένη?''.
   Προς ένα λεπτό πήγε να μου γράψει στο μπλόγκ αλλά μάλλον βαρέθηκε έκανε μια κίνηση με το χέρι και η τηλεόραση ξανα άνοιξε! Αυτό το φάντασμα μπορώ να παραδεχτώ πως είχε καλύτερη επιτυχία στην ταινία του, η οποία ήταν χωρισμένη στην μέση και έδειχνε δυο παράλληλες εικόνες! Δεν έδειχνε όμως οτιδήποτε αλλά έμενα, ναι ναι φίλε μου εμένα!!!
   Καθόμουν στον καναπέ και έτρωγα ένα μεγάλο σάντουιτς, στην τηλεόραση έπαιζε το τούρκικό μου ( που παρεπιπτώντας άλλαξε ώρα και πήγε στις 6) παράλληλα στο άλλο μισό της οθόνης έδειχνε τους φίλους μου που διασκέδαζαν! Διασκέδαζαν ΧΩΡΙΣ εμένα! Πάτησε το φοργουορντ ( αυτό τελοσπάντων που το πάει στο γρήγορο) και έδειξε πολλές εικόνες που έδειχναν εμένα να κάθομαι και τους άλλους να γυμνάζονται, να χορεύουν, να γελάνε και να περνάνε απλά γαμάτα!
   Νευρίασα και πάτησα το στοπ! Τι εννοούσε η μούμια? Πως είχα γίνει και εγώ σαν αυτόν? Καθόμουν όλη μέρα και σάπιζα? Τον κοίξα λοξά, έσκυψε και έγραψε στο μπλοκάκι ΧΑΧΑΧΑ, ο βλάκας μάλλον βαριόταν να γελάσει κανονικά και εξαφανίστηκε!
   Ειλικρινά άρχισα να εκνευρίζομαι, ποια ήταν αυτά τα τερατάκια που με ήξεραν τόσο καλά και εισέβαλλαν έτσι στην ζωή μου? Εκεί που άρχισα να ξεσκουριάζω το μυαλό μου σκέφτοντας εμφανίστηκε και το τρίτο πνεύμα! Όχι ρε φιλέ δηλαδη αυτός που σκέφτηκε αυτό το κακόγουστο αστείο έβαλε τα δυνατά του στο τρίτο πνεύμα! Ήταν μια αγελάδα! Μια μεγάλη, χοντρή αγελάδα!
   Πάτησε το πλει και άρχισε να δείχνει την ταινία! Ήταν που λέτε ένα κορίτσι, ένα μεγάλο χοντρό κορίτσι σε ένα όμορφο σπίτι που καθόταν στον καναπε, έβλεπε ζωή της άλλης ( τι στο καλό πόσα επεισόδια έχει;). Ε αυτός είναι ο Αλέξης μου και φιλάει στο χωλ την νταντά εεε κάποιος να το σταματήσει ε χοντρό κορίτσι σήκω γαμώτο! Μπααα βαρίοταν!
-Αστο πάρουμε από την αρχή, το χοντρό κορίτσι είμαι εγω;
-Μουυυυ
-Και είμαι παντρεμένη με τον Αλέξη μου;
-Μουυυυ
-Και έχουμε και παιδάκια και νταντα;
-Μουυυυυ
-Και γιατι αυτή τον φιλάει;;;;;
   Μου εξήγησε μες στις άκρες ότι έγινα τρομερά τεμπέλα, βαριόμουν να κάνω τα πάντα και ήμουν όλη μέρα μπροστά στην τηλεόραση να τρώω, δεν με ένοιαζε τίποτα μόνο το σήριάλ μου!
   Πετάχτηκα γιατί η κόκα κόλα άρχισε να τρέχει πάνω στις πιτζαμούλες μου! Ήταν όνειρο, κοίταξα την ανοιχτή τηλεόραση και ότι άρχιζε το η ζωή της άλλης, ήταν μόνο 9! Για δευτερόλεπτα κόλλησα αλλά μετά άρπαξα το τηλεκοντρόλ και έκλεισα την παλιο τηλεόραση! Πήρα τηλέφωνο τον Αλέξη, ήταν στην πλατεία και έπινε καφέ!
-Έρχομαι μωρό μου έρχομαι, να πάμε και βόλτες και αύριο να με βοηθήσεις να βρώ δουλειά δεν θέλω να κάθομαι άλλο στο ορκίζομαι!!!!
-Δεν ξέρω τι στο καλό έπαθες, αλλά και μόνο που παρατάς τα σήριαλ σου για να με δείς είναι καλό σημάδι.......


Υ.Γ1: Η ιστορία είναι αληθινή, και τα πνεύματα αυτά είμαι σίγουρη πως κάπου ζούν!
Υ.Γ2: Εσύ που έμεινες να διαβάσεις όλη την ιστορία μπράβο και σε ευχαριστώ ( εγώ στην θέση σου θα βαριόμουν)
Υ.Γ3: Αγαπημένη-λατρεμένη διαφήμηση που δείχνει έμενα χαχαχαχ