Την επόμενη φορά απλά θα σου πω πως έχω δουλεία! Ναι αυτό ακρίβως! Είναι μια καλή λύση να αποφύγουμε την σιώπή! Θα πω έχω διάβασμα και θα το πιστέψω, θα διαβαζω ασταμάτητα μέχρι να αποκοιμηθώ, μην τυχόν και μου μείνει λίγος χρόνος!
Στην αρχή απλά σταματήσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, μετά δεν φιλιόμασταν, το ένα έφερε το άλλο αλλά τουλαχιστον ακόμα γελάγαμε κι αυτό ήταν κάτι όσο σε έβλεπα να θες να είσαι δίπλα μου! Δεν άργησε να φύγει κι αυτό! Σταματήσαμε να γελάμε, να κοιταζόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε και μείναμε με την πλάτη γυρισμένη να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι!
Ένιωθα την ανάσα σου, την άκουγα, δεν κοιμόσουν.... ούτε εγω! Μα δεν σκέφτηκα κάτι έξυπνο να σου πω για να αρχίσουμε μια συζήτηση! Δεν μπόρεσα να τραβήξω αυτη την κουβέρτα που μήνες μας σκεπάζει!
Την επόμενη φορά μπορεί να φτίαξω μια λίστα, ναι μια λίστα για το τι μπορούμε να συζητάμε ενω είμαστε μαζί! Μπορώ να φέρω ένα βιβλίο να διαβάζουμε... μονό μην μας κυριεύσει πάλι η σιώπη! Δεν τα αντέχω άλλο αυτά τα βλέμματα λύπησης, δεν τα αντέχω άλλο ακούς! Τσακώνονται οι ψυχές μας και εσυ παραδίνεσαι! Μην αφήνεις παύσης σε παρακαλώ μιλα συνέχεια να γεμισουμε τον αέρα με αισθήματα που μας περισσεύουν! Μίλα να ξεγελάσουμε το τέλος για λίγο ακόμα!
Ίσως θα ήταν σωστό απλά να φύγω, να σ' αφήσω να αναπνεύσεις και να μην σε κουράζω άλλο με την φλυαρία μου! Ίσως αλλά δεν μπορώ έχω τόσα να σου πω αλλά δεν μ αφήνεις και είναι και ο θυμός και κλείνομαι στο δωμάτιο μου και αρχίζω να μιλάω μόνη μου και να σε ρωταω γιατί ο έρωτας δεν ζει για πάντα! Και για φαντάσου είσαι εκει και μου χαιδεύεις τα μαλλιά και ξαφνικά γελάμε, τόσο δυνατά που μου μένει ο ήχος για μέρες!
Είναι που όλο υπόσχεσαι! Γιατί υπόσχεσαι ρε γαμώτο αυτό το για πάντα; Αφου ξέρεις πως ποτέ δεν θα το κάνεις γιατί μου χαρίζεις την χαρά και μόλις αυτή μεγαλώνει μες στα χέρια μου και είναι έτοιμη να με ρουφήξει μέσα της εσύ την σκοτώνεις!
Γιατί μου λες ψέμματα; Και είναι και αυτές οι Κυριακές τόσο γιορτινές καθε φορά εκπνέουν τόση αγάπη και εγώ μένω μόνη μου!
Δεν μπορώ άλλο, δεν μπορώ να εξηγώ τα αυτονόητα δεν τα μπορω ακους!
Δεν γίνεται άλλο να ζω με ψίχουλα μιας άρρωστημένης αγάπης
Δεν γίνεται να μου φτάνει μια υπόσχεση που ξέρω πως θα αθετήσεις
Δεν γίνεται να ζω μισή ζωή...
Δεν γίνεται μα είμαι ακόμα εδώ.....
Στην αρχή απλά σταματήσαμε να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον, μετά δεν φιλιόμασταν, το ένα έφερε το άλλο αλλά τουλαχιστον ακόμα γελάγαμε κι αυτό ήταν κάτι όσο σε έβλεπα να θες να είσαι δίπλα μου! Δεν άργησε να φύγει κι αυτό! Σταματήσαμε να γελάμε, να κοιταζόμαστε, να αγκαλιαζόμαστε και μείναμε με την πλάτη γυρισμένη να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι!
Ένιωθα την ανάσα σου, την άκουγα, δεν κοιμόσουν.... ούτε εγω! Μα δεν σκέφτηκα κάτι έξυπνο να σου πω για να αρχίσουμε μια συζήτηση! Δεν μπόρεσα να τραβήξω αυτη την κουβέρτα που μήνες μας σκεπάζει!
Την επόμενη φορά μπορεί να φτίαξω μια λίστα, ναι μια λίστα για το τι μπορούμε να συζητάμε ενω είμαστε μαζί! Μπορώ να φέρω ένα βιβλίο να διαβάζουμε... μονό μην μας κυριεύσει πάλι η σιώπη! Δεν τα αντέχω άλλο αυτά τα βλέμματα λύπησης, δεν τα αντέχω άλλο ακούς! Τσακώνονται οι ψυχές μας και εσυ παραδίνεσαι! Μην αφήνεις παύσης σε παρακαλώ μιλα συνέχεια να γεμισουμε τον αέρα με αισθήματα που μας περισσεύουν! Μίλα να ξεγελάσουμε το τέλος για λίγο ακόμα!
Ίσως θα ήταν σωστό απλά να φύγω, να σ' αφήσω να αναπνεύσεις και να μην σε κουράζω άλλο με την φλυαρία μου! Ίσως αλλά δεν μπορώ έχω τόσα να σου πω αλλά δεν μ αφήνεις και είναι και ο θυμός και κλείνομαι στο δωμάτιο μου και αρχίζω να μιλάω μόνη μου και να σε ρωταω γιατί ο έρωτας δεν ζει για πάντα! Και για φαντάσου είσαι εκει και μου χαιδεύεις τα μαλλιά και ξαφνικά γελάμε, τόσο δυνατά που μου μένει ο ήχος για μέρες!
Είναι που όλο υπόσχεσαι! Γιατί υπόσχεσαι ρε γαμώτο αυτό το για πάντα; Αφου ξέρεις πως ποτέ δεν θα το κάνεις γιατί μου χαρίζεις την χαρά και μόλις αυτή μεγαλώνει μες στα χέρια μου και είναι έτοιμη να με ρουφήξει μέσα της εσύ την σκοτώνεις!
Γιατί μου λες ψέμματα; Και είναι και αυτές οι Κυριακές τόσο γιορτινές καθε φορά εκπνέουν τόση αγάπη και εγώ μένω μόνη μου!
Δεν μπορώ άλλο, δεν μπορώ να εξηγώ τα αυτονόητα δεν τα μπορω ακους!
Δεν γίνεται άλλο να ζω με ψίχουλα μιας άρρωστημένης αγάπης
Δεν γίνεται να μου φτάνει μια υπόσχεση που ξέρω πως θα αθετήσεις
Δεν γίνεται να ζω μισή ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου