Κοιμόταν εκεί στο καναπέ κι έδειχνε πραγματικά σαν να έχουν λυθεί όλα του τα προβλήματα! Κοίταζα μια τον καναπέ και μια εκείνον, αυτός ο καναπές μετρούσε 5 χρονιά όσο και η σχέση μας, όλο εκει κοιμόμασταν στις αρχές μετά από ατέλειωτες ώρες παθιασμένου έρωτα! Εκεί ήταν και που μου έφερνε το πρωινό... ξύπναγε κάθε μέρα λίγο πιο νωρίς για να βρω σαν ξυπνήσω ένα χυμό πορτοκάλι από τα χεράκια του! Λίγο πιο μέσα η κρεβατοκάμερα, που ποτέ δεν κοιμόμασταν γιατι μας έπιανε νευρικό γέλιο χωρίς λόγο και αρχίζαμε να λέμε ιστορίες για όταν θα μαστε 90....
Νομίζει πως κοιμάμαι, αλλά αν μια φορά με πλησίαζε και έβαζε το κεφάλι της στο στήθος μου ψιθυρίζοντας γλυκόλογα όπως τότε θα την αρπαζα και θα την γέμιζα φιλιά όπως τότε! Όλο παραπονιέται... μα δεν με ρωτάει ούτε μια φορά πως νιώθω εγώ! Το ξέρω αυτό το ύφος, τώρα θα λέει πως δεν την αγαπάω πια! Μα τι να κάνω;;; Αυτή είναι σίγουρη πως είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί μου;
Μα πως μπορεί και κοιμάται; Να τον ξυπνήσω και να τον ρωτήσω γιατί δεν μ' αγαπάει πλέον; Γιατί δεν με φιλάει για ώρες; Γιατί δεν τον γεμίζω όπως παλιά; Γιατί δεν με κρατάει αγκαλιά σφιχτά;
Να της πω πως δεν κοιμάμαι; Να ανοίξω απλά τα μάτια και να της πω ιστορίες από παλιά; Τότε που όλα φάνταζαν διαφορετικά; Τότε που σε κάποιο νησί της ορκιζόμουν πως θα την λατρεύω για πάντα; Τότε που την ρώταγα αν θέλει να με παντρευτεί κι η χαζούλα έκλαιγε από χαρά; Να της θυμήσω τότε στις αρχές που κάναμε έρωτα και την κοίταζα στα μάτια γιατί δεν πίστευα πως έχω τόσο πανέμορφη νεράιδα στην αγκαλιά μου; Να της πω πως δεν μπορούσα να κρατηθώ; Πως την χαίδευα ενώ κοιμόταν;
Ούτε έρωτα δεν κάνουμε πια! Γιατί είμαστε μαζί; Δεν έχουμε καν τίποτα να πούμε! Λέμε τα γνωστά τα κοινά, ή αρχίζουμε να θυμόμαστε τα παλιά! Φυσικά, όταν δεν ζείς τίποτα καινούριο γυρίζεις να ζητήσεις παρηγοριά από το παρελθόν! Ξύπνα γαμώτο και κοίταμε στα μάτια και πες μου ότι είσαι ακόμα δικός μου, πως μ' αγαπάς όχι όπως τότε αλλά πιο πολύ! Ξύπνα και πάμε έξω βόλτα αγκαλιά να πάρουμε σοκολάτες και να γελάμε στο δρόμο αγκαλιά! Κράταμε σφιχτά και πες μου τα όνειρα σου ένα ένα και μέτα πάμε μέσα να μην κοιμηθούμε ούτε λεπτό, μου έχεις λείψει τόσο πολύ! Πως να στο πω όταν όλο τσακωνόμαστε και κλείνεις την πόρτα και φεύγεις;
Κλαιεί! Αυτό κάνει συνέχεια! Δεν συζητάει ποτέ βάζει τα κλάματα λέει πως δεν την αγαπάω και σηκωνεται και φεύγει! Όχι δεν θα κάνω πάλι εγώ το πρώτο βήμα!
-Δεν κοιμήθηκες ακόμα; Πάω μέσα να κοιμηθώ, θα έρθεις;
-Ναι πάμε... καληνύχτα!
-Καληνύχτα!
Νομίζει πως κοιμάμαι, αλλά αν μια φορά με πλησίαζε και έβαζε το κεφάλι της στο στήθος μου ψιθυρίζοντας γλυκόλογα όπως τότε θα την αρπαζα και θα την γέμιζα φιλιά όπως τότε! Όλο παραπονιέται... μα δεν με ρωτάει ούτε μια φορά πως νιώθω εγώ! Το ξέρω αυτό το ύφος, τώρα θα λέει πως δεν την αγαπάω πια! Μα τι να κάνω;;; Αυτή είναι σίγουρη πως είναι ακόμα ερωτευμένη μαζί μου;
Μα πως μπορεί και κοιμάται; Να τον ξυπνήσω και να τον ρωτήσω γιατί δεν μ' αγαπάει πλέον; Γιατί δεν με φιλάει για ώρες; Γιατί δεν τον γεμίζω όπως παλιά; Γιατί δεν με κρατάει αγκαλιά σφιχτά;
Να της πω πως δεν κοιμάμαι; Να ανοίξω απλά τα μάτια και να της πω ιστορίες από παλιά; Τότε που όλα φάνταζαν διαφορετικά; Τότε που σε κάποιο νησί της ορκιζόμουν πως θα την λατρεύω για πάντα; Τότε που την ρώταγα αν θέλει να με παντρευτεί κι η χαζούλα έκλαιγε από χαρά; Να της θυμήσω τότε στις αρχές που κάναμε έρωτα και την κοίταζα στα μάτια γιατί δεν πίστευα πως έχω τόσο πανέμορφη νεράιδα στην αγκαλιά μου; Να της πω πως δεν μπορούσα να κρατηθώ; Πως την χαίδευα ενώ κοιμόταν;
Ούτε έρωτα δεν κάνουμε πια! Γιατί είμαστε μαζί; Δεν έχουμε καν τίποτα να πούμε! Λέμε τα γνωστά τα κοινά, ή αρχίζουμε να θυμόμαστε τα παλιά! Φυσικά, όταν δεν ζείς τίποτα καινούριο γυρίζεις να ζητήσεις παρηγοριά από το παρελθόν! Ξύπνα γαμώτο και κοίταμε στα μάτια και πες μου ότι είσαι ακόμα δικός μου, πως μ' αγαπάς όχι όπως τότε αλλά πιο πολύ! Ξύπνα και πάμε έξω βόλτα αγκαλιά να πάρουμε σοκολάτες και να γελάμε στο δρόμο αγκαλιά! Κράταμε σφιχτά και πες μου τα όνειρα σου ένα ένα και μέτα πάμε μέσα να μην κοιμηθούμε ούτε λεπτό, μου έχεις λείψει τόσο πολύ! Πως να στο πω όταν όλο τσακωνόμαστε και κλείνεις την πόρτα και φεύγεις;
Κλαιεί! Αυτό κάνει συνέχεια! Δεν συζητάει ποτέ βάζει τα κλάματα λέει πως δεν την αγαπάω και σηκωνεται και φεύγει! Όχι δεν θα κάνω πάλι εγώ το πρώτο βήμα!
-Δεν κοιμήθηκες ακόμα; Πάω μέσα να κοιμηθώ, θα έρθεις;
-Ναι πάμε... καληνύχτα!
-Καληνύχτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου