Σάββατο, Ιανουαρίου 14, 2012

Άγγελε μου...

   Όλο θέλω να σου γράψω και δεν βρίσκω τα λόγια, την ώρα, τον τρόπο... είναι φορές που θέλω να έρθω εκεί που κοιμάσαι και να σου μιλήσω! Να ήξερες μόνο πόσο το έχω ανάγκη απλά να σου μιλήσω! Να σου πω όλα όσα έγιναν τόσο καιρό, όχι πως δεν τα ξέρεις απλά για να νιώσω μια συζήτηση μαζί σου! Να ξερες πόσο μου έλειψε η φωνή σου... φοβάμαι τόσο μήπως τα χρόνια περάσουν και την ξεχάσω...
   Κι ύστερα είναι φορές που σκέφτομαι πως θα περάσουν αυτά τα χρόνια και εσύ θα μείνεις πάντα ίδια μέσα τους ενώ όλοι εμείς θα έχουμε αλλάξει, μεγαλώσει... γεράσει... εσύ θα είσαι πάντα μια μικρή πριγκίπισσα να βασιλεύεις σε έναν κόσμο γεμάτο αγγέλους...
   Είναι φορές που σκέφτομαι αυτό που πονάει περισσότερο απ όλα... αυτό το αν...
Αν όλα είχαν έρθει αλλιώς, αν μπορούσα να σε πάρω τηλέφωνο και να σου πω τώρα πως τσακώθηκα με τον Α.... και εσύ να μου πεις πως όλα είναι περαστικά... Αν με έπαιρνες τηλέφωνο τώρα να με ρωτήσεις αν είναι σε συνομιλία ο .... γιατί πάλι τσακωθήκατε και σε διέγραψε και εγώ να γέλαγα και να σε πείραζα.... τα μεγάλα πάθη... θα σου έλεγα....
   Πώς θα ήταν αν ήμασταν τώρα όλοι μαζί, να ξερες μόνο πόσες φορές φαντάστηκα να ήμασταν οι 4 μας μαζί.... ίσως τότε να μην γκρίνιαζα τόσο για τα αυτοκίνητα... δεν ξέρω...Μια φορά είχα φανταστεί αυτά τα 2 χρόνια σαν να μην χτύπησε ποτέ το τηλέφωνο εκείνη την μέρα, με κεινα τα χαζά λόγια που με διέλυσαν και με θύμωσαν τόσο πολύ!!!
   Είναι που μου λείπουν μικρές καθημερινές στιγμές... που πέφτω τυχαία στον αριθμό σου στο κινητό μου και νιώθω την ανάγκη να σε πάρω τηλέφωνο... γιατί δεν το σήκωσα ποτέ τότε.,... γιατί είχα θυμώσει και θα το μετανιώνω όλη μου την ζωή που ήρθαν έτσι τα πράγματα και εμείς ήμασταν τσακωμένες....
   Είναι που πονάει ακόμα τόσο πολύ και κάθε που ακούω το όνομά σου σε θυμάμαι και θέλω να σε ρωτήσω πώς είναι εκεί πως περνάς... πως περνάτε; Είμαι σχεδόν σίγουρη πως θα τσακώνεστε και θα τα βρίσκεται 100 φορές την ημέρα και θα γκρινιάζεις  και θα τον βρίζεις και μετά όλα θα είναι όπως πριν... ή ίσως να ηρέμησες... μικρή μου πριγκίπισσα συγνώμη....
   Συγνώμη για τότε... μα σου μιλάω κάθε μέρα πριν κοιμηθώ και μ ακούς το ξέρω, κάθε νύχτα προσεύχομαι σε σένα και το ξέρεις.... συγνώμη που για τόσο καιρό φοβόμουν το σκοτάδι μήπως και σε δω μα κατάλαβε με με στοίχειωσε τόσο πολύ όλο αυτό... τώρα πια όταν σε βλέπω στα όνειρα μου δεν φοβάμαι, σου χαμογελάω....
   Σ΄ευχαριστώ για όσες φορές με έχεις βοηθήσει, το ξέρεις πως πια ρισκάρω πιο εύκολα γιατί ξέρω πως είσαι εσύ εκεί και δεν θα μ΄αφήσεις ποτέ έτσι, ξέρω πως είστε μαζί και θα μας προστατεύεται και οι 2 ακόμα κι αν αυτόν δεν πρόλαβα ποτέ να τον γνωρίσω καλά ξέρω, το νιώθω πως είναι εκεί για τον Α... και εσύ για μένα.... και όλα θα πάνε καλά... Σ΄αγαπώ πολύ <3


   

4 σχόλια: