Τετάρτη, Φεβρουαρίου 01, 2012

Κολασμένος παράδεισος...‏



 Ανέκαθεν πίστευα ακράδαντα πως μέσα μας ζει ένα μικρό διαβολάκι και ένα αγγελάκι! Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ ιδιαίτερα μαζί τους μιας και πάντα έκανα του κεφαλιού μου, ούτε η τρίαινα ούτε τα χνουδωτά φτερά με επηρέαζαν ιδιαίτερα! Τουλάχιστον έτσι πίστευα! Μια μέρα λοιπόν παρουσιάστηκε ένα μεγάλο δίλημμα, δεν υπήρχε κάποιος ουδέτερος δρόμος παρά μόνο το ''καλό και το κακό''... κι όχι φίλοι μου δεν είχα ιδέα για το τι με περίμενε... Οι δρόμοι μπροστά μου ήταν δυο, στον έναν ένα αγγελάκι σαν όλα τα άλλα ( σαν αυτά που ντυνόμασταν μικρά δίπλα στη φάτνη), στον άλλον όμως ένας κούκλος δυο μέτρα να μου κλείνει πονηρά το μάτι και να μου λέει να ακολουθήσω αυτόν... Εσείς τι θα κάνατε;;;
   Ένας από τους χιλιάδες νόμους του Μέρφι λέει πως όταν πατάμε ταυτόχρονα δυο κουμπιά καταλάθως, εκείνο που ενεργοποιείται είναι πάντα το ανεπιθύμητο! Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν γίνεται και με τις ζωές μας; Αν υπήρχαν μπροστά μας πολλά κουμπάκια θα τα πατάγαμε όλα με μανία μπας και βγαίναμε λίγο εκτός τροχιάς, δρόμου και σύμπαντος γενικότερα μόνο και μόνο για μια δόση ''παρανομίας'' στη ρουτινιασμένη ζωής μας!
   Σας μπέρδεψα; Σκεφτείτε όλες τις ταινίες, αυτές που επιλέγουμε έχουν πάντα το κακό και το καλό να πολεμάνε μέχρι τελικής πτώσεως με το δεύτερο να κερδίζει μεν αλλά με όπλα του πρώτου δε! Δεν υπάρχει ουσιαστική έννοια του καλού γιατί πολύ απλά δεν μας συμφέρει! Ας το πάρουμε από την αρχή, όλες οι λέξεις εκφράζουν δυο χαρακτηριστικές ταμπέλες που εμείς τείνουμε να κολλάμε στα άτομα που γνωρίζουμε. Από την μια έχουμε τους καλούς, που διέπονται στο φως και από την άλλη τα κακά παιδιά που κατά έναν περίεργο τρόπο φαντάζουν πιο διασκεδαστικοί και πιο σέξι! Κάτι τέτοιοι δεν μας αρέσουν άλλωστε;
   Φυσικά κι οι δύο έννοιες είναι τόσο άπιαστες κι αόριστες που ο καθένας τις χρησιμοποιεί όπως τον βολεύει... δύο έννοιες εντελώς απάτη!!! Τι εννοώ αν ακολουθήσεις τον δρόμο με το αδιάφορο αγγελάκι θα νιώσεις μια κάθαρση που μέσα σε λίγα λεπτά θα μεταμορφωθεί σε μια ζωή γεμάτη αγώνες, βάσανα αλήθεια μεν αλλά και πολύ κούραση! Ίσως η ζωή του Οδυσσέα να φάνταζε ιδανική αλλά μόνο για ταινία του Χόλιγουντ, εδώ πίσω στο χωριό μας κάτι τέτοιους τους λέμε ''μπουνταλάδες''!!! Αυτό δεν σημαίνει να ακολουθήσουμε και τον ημίγυμνο κυριούλη, αυτός κι αν είναι απάτη! Όλα αυτά είναι σαν το screensaver του υπολογιστή, μια ωραία εικόνα ώσπου να μπεις και να δεις τι γίνεται μέσα.. Ο ΧΑΜΟΣ!!! Αυτός δεν είναι καν κυριούλης και εσύ καταλήγεις σε μια πισίνα γεμάτη απόβλητα με το κεφάλι μέσα!
   Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι έλεγαν πως όλοι είμαστε εν δυνάμει καλοί και εν δυνάμει κακοί! Πιο απλά μέσα μας ζει και το τερατάκι αλλά και το χνουδωτό αγγελάκι και το καλό και το κακό, το θέμα είναι πιο τροφοδοτούμε εμείς ώστε να πολεμήσει την κατάλληλη στιγμή! Βέβαια δεν είναι τόσο εύκολο να αποφασίσεις όταν αναβοσβήνει καθάριος ο λανθασμένος δρόμος ενώ ο άλλος είναι σκοτεινός γεμάτος ανηφόρες, αλλά ποιος είπε ότι είναι εύκολη η ζωή;;
   Μπορεί να μην αντιμετωπίζουμε διαρκώς κινηματογραφικές καταστάσεις με πολέμαρχους Κινέζους να προστατεύουν το γιν και το γιαν ( το καλό και το κακό εννοώ) αλλά μικρά καθημερινά διλήμματα που μας βάζουν σε υποψίες τι είναι το σωστό και τι όχι! Άποψη μου πως όλα εξαρτώνται από μας, δεν πρέπει να είμαστε αφελείς καλοί, ούτε κουτοπόνηροι κακοί, αλλά να δουλεύει η κρίση μας και να μη πατάμε επί πτωμάτων! Αν τελικά όλα είναι δανεικά, τουλάχιστον εμείς καλύτερα να μην χρωστάμε! Οι πράξεις ποτέ δεν είναι αντικειμενικές, όλα υποβόσκουν μια αιτία που δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ! Ας είμαστε λίγο περισσότερο άνθρωποι και λίγο λιγότερο συμφεροντολόγοι Σκρούτς!
   Αν τώρα ακόμα στον ώμο σου κάθονται τα δυο όντα και σου τριβελίζουν το μυαλό με συμβουλές καλύτερα ρίξτα κάτω και πάτα τα μέχρι να σταματήσουν να μιλάνε με την σπαστική, μικροσκοπική τους φωνούλα, ύστερα βάλε κάτω το πρόβλημά σου και επέλεξε αυτό που σε εκφράζει περισσότερο και δεν θα πληγώσει κανέναν... και ναι στο λέει αυτό κάποια που αρνήθηκε τον σέξι διαβολάκο και κόλασε το αγγελάκι ώστε όλα να έρθουν στα μέτρα της....!!!!